Halverwege vorige eeuw werd het Friese paard voornamelijk gebruikt als trekpaard op de boerenbedrijven. Tegenwoordig worden ze gehouden voor recreatie, fokkerij en sport, vaak ook in combinatie met elkaar. Voornamelijk de dressuursport is zeer populair maar ook zeker in de men- en tuigsport is het Friese paard te vinden.
Het paard dat werd gebruikt voor de landbouw was kortbeniger, compacter en had een brede borst. Met deze brede borst kon het paard beter 'in het tuig' staan en had zo meer trekkracht. Deze kenmerken zijn tegenwoordig minder functioneel voor het rij-, tuig- of menpaard. Het zwaardere en kortbenige type komt nog wel voor omdat dit type jarenlang zo gefokt is en het meerdere generaties nodig heeft voordat dit uit het ras verdwijnt. Voor het rijden onder het zadel en voor de aangespannen sport is een functionele bouw heel belangrijk.

Het tuigpaard heeft vaak een iets meer verticale halsrichting dan het rij- en menpaard. Voor alle types geldt dat het paard soepel door het hele lichaam moet bewegen, met een beweging die door een krachtige achterhand naar voren wordt overgebracht zodat het paard van voren meer omhoog komt. Iets wat belangrijk is voor zowel het rijden onder het zadel als het rijden voor de wagen.

Voor een tuigpaard is veel knieactie gewenst, hiermee bedoelen ze dat ze de knieën hoog omhoog gooien. Terwijl voor een rijpaard en ook een menpaard, veel knieactie niet altijd gewaardeerd wordt.

Het Friese paard heeft zich de laatste tijd steeds meer als sportpaard ontwikkeld, hierbij komt het Friese paard weer terug van het type vóór de landbouwperiode. Waar het Friese paard een luxe koetspaard was. Door de eigen functionele eigenschappen van het ras kan het zich tegenwoordig tot op het hoogste niveau meten met andere rassen. En natuurlijk heeft de Fries, door haar kenmerkende raseigenschappen, een mooie uitstraling!