Hooi

Hooi is niets meer of minder dan gedroogd gras. De typische hooilucht is afkomstig van zogenaamd reukgras; Anthoxantum odoratum. De kleur van goed hooi is een beetje groen- of goudgelig. Hoe jonger het gras bij het maaien, hoe hoger de voederwaarde. De meeste paarden hebben hun voorkeur op hooi van een latere datum. Hoe houtiger de grasstengels, hoe vezeliger het hooi en hoe minder energie er in zit.

Hoewel het hoofdbestanddeel van hooi bestaat uit gras, zitten er meestal ook andere planten tussen. De meeste planten in het hooi kunnen helemaal geen kwaad. Dat geldt niet voor jacobskruiskruid. Zodra hooi er grijs uitziet, muf ruikt en bij het uitschudden witte wolken verspreidt, is het oppassen geblazen. Voer dit hooi niet aan paarden. Hooi wordt vaak als voedsel gegeven tijdens de winter of in droge perioden als er weinig grasgroei is. De drogestofgehalte is 80%, terwijl het gras een drogestofgehalte van 20% heeft

Kuilgras

Kuilgras heet ook wel voordroogkuil. Het verschil met hooi is dat het veel korter ligt te drogen op het land. Na een of twee dagen wordt het bij elkaar geharkt. Het gras wordt meestal in ronde of vierkante balen geperst en luchtdicht met plastic afgesloten. Na een week of zes is het gras geconserveerd en is het kuilgras geworden. Door de korte veldperiode is kuilgras vochtiger dan hooi en daarom erg geschikt voor paarden met een luchtwegaandoening. Kuilgras bevat meestal meer energie waardoor de hoeveelheid krachtvoer omlaag kan. Goed kuilgras voelt echter niet vochtig aan en het ruikt een beetje zuur. Die lucht betekend dat het goede kuilgras is.

Waar het maagdarmstelsel van een paard wel moeite mee heeft, is de vertering van al te nat kuilgras. Nat kuilgras bederft eerder dan droog spul. Na het aanbreken van de kuil, gaat het proces ook nog eens een stuk sneller doordat er zuurstof bij komt. Een baal moet eigenlijk binnen een week op zijn, de nattere balen nog sneller. Een beetje zand tussen de kuil kan geen kwaad, maar handenvol is slecht.